In oktober 2002 heb ik Autorijschool Wittevrouwen opgericht. De naam is ontleend aan de populaire woonwijk in Utrecht. Voor mij een overstap naar iets totaal anders. Tot dan toe was ik vooral werkzaam als organisatieadviseur en docent.
Het idee achter de overstap was mijn coachings- en begeleidingsvaardigheden in te zetten op het terrein van een heel concreet product: het rijbewijs. Dat doen vanuit een lang gekoesterde wens ‘iets te doen’ met auto’s en vervoer. Zo werd de rij-coach geboren. Het was geweldig om iedereen die gewoon degelijk wilde leren autorijden, te begeleiden.
Een populair tv programma was “Taxi”. De presentator reed als taxichaufeur en knoopte tijdens de rit gesprekken aan met de passagiers. Opvallend was de openhartigheid waarmee mensen vertellen over ziekte, werk, liefde, ergernissen . De normale dingen van het leven zou je zeggen.
In de rijles gebeurt dat ook. Hoe je het ook draait of keert, instructeur en leerling leren elkaar op meer terreinen kennen dan de instructie alleen. Juist vanwege die ervaring zeiden leerlingen vaak: je moet dit opschrijven. Je hebt zoveel leuke verhalen meegemaakt.
Die verhalen kunnen over van alles gaan: filosofie ( een leerling gaf mij een eigenhandig gemaakte vertaling van Nietsche), over verliefdheid ( wat kun je toch goed zien wanneer iemand verliefd is), over problemen bij het maken van een scriptie, over slechte huisbazen, over eten, over wijn, en ga zo maar door. Deze opsomming zegt natuurlijk ook iets over de voorkeuren van de auteur.
De blog bevat korte verhalen over ervaringen opgedaan tijdens het geven van rijlessen.
Een informatieve en ook wat luchtige beschrijving van wat er zich af kan spelen in een lesauto.
Als leerling kunt u nog eens met een glimlach terugdenken aan die rijlesperiode.
Als instructeur behoedt het u wellicht voor wat onnodige foutjes.
