‘Rijscholen zouden meer aandacht moeten hebben voor ADAS’ (Advanced Driver Assistance Systems), geavanceerde systemen, bedoeld om de chauffeur te ondersteunen. Vrij algemeen aanwezig zijn prachtige systemen op het terrein van navigatie, bewaren van het evenwicht van de auto (EPS), navigatie, zelfsturing, antiblokkeringssysteem (ABS).
Een kleine groep autoliefhebbers kickt op deze nieuwste snufjes. Maar genoeg mensen zijn tevreden met vier wielen en een stuur.
Ik citeer uit het blad Rijinstructie op 10 december jongstleden.
“Een Europees onderzoek toont aan dat ongeveer 30% van de autobezitters in meer of minder mate bekend is met de werking van rijhulpsystemen wanneer zij een nieuwe auto kopen. Meer dan 70% van de autobezitters is niet goed op de hoogte van de werking van de systemen en gebruikt ze daarom niet.
Uit het onderzoek blijkt verder dat slechts 20% van de ondervraagden enige uitleg had ontvangen van de verkoper. Ruim 25% van de autokopers had zich verdiept in het instructieboekje. Bijna alle ondervraagden (99%) gaven aan dat zij geen training over ADAS hebben gehad en daarom vertrouwen op informatie van de autoverkoper, op het instructieboekje en op wat ze zelf ondervinden tijdens het rijden (trial-and-error).
En met name die grote groep onkundigen kan voor onaangename verrassingen komen te staan.
Toen het gebruik van navigatie in de lesauto bij het examen toegestaan/verplicht werd, dacht ik eerst dat dat voor alle leerlingen een gunstige ontwikkeling was. Lekker makkelijk. Al snel kwam ik erachter dat, zeker in combinatie met zenuwen, het gebruik van het navigatiesysteem tot merkwaardige situaties kon leiden. De instructie: “over 400 meter rechtsaf”, werd vaak uitgevoerd door meteen rechtsaf te gaan. Wegafsluitingen ten gevolge van werkzaamheden werden/worden door het navigatiesysteem niet herkend, en dus kwamen leerlingen soms tot 3 keer toe bij dezelfde wegafsluitng.
Het niet weten wat er in een auto allemaal aan snufjes aanwezig is (of juist niet, geen ABS bijvoorbeeld) en hoe ze te gebruiken kan tot gevaarlijke situaties leiden. Slecht gebruik van een ventilatiesysteem leidt tot beslagen ramen. Daglichtverlichting verlichting betekent niet altijd dat ook achterlicht ingeschakeld wordt. De bediening van het mistlicht (hoe, wanneer) is vaak een probleem.
Blij dat ik leef is de kop van deze bijdrage. Het volgende, waargebeurde verhaal, ter toelichting.
Hoe werken elektrisch bedienbare ramen? Dat laatste lijkt zo eenvoudig maar kan toch in panieksituaties niet meer lukken. Dat overkwam mij.
Onze nieuwste aangeschafte auto was uitgerust met eco-stop. Bij stilstand, bijv. bij een verkeerslicht, slaat de motor af. Een uitvinding om brandstof en uitstoot te sparen. Mijn echtgenote had nog nooit in deze auto achter het stuur gezeten, laat staan het instructieboekje gelezen. Door omstandigheden gebeurde dat toch en belandde ze bij een gesloten slagboom bij de uitgang van een parkeerterrein. De parkeerautomaat vroeg om een kaartje. Daarvoor is het nodig het raam te openen. Drie dingen kwamen plots samen:
• De motor was afgeslagen (want eco-stop) en omdat ze het motorgeluid niet meer hoorde raakte ze in paniek.
• In die paniek wist ze ook niet meer hoe een elektrisch bedienbaar raam open moest
• En tot slot, haar man die buiten stond kon ze niet horen.
Zelfs de eenvoudigste oplossing, de deur openen, kwam niet meer in haar op. Met veel gebaren lukte het ons om het achterraam een stuk open te krijgen. Zodoende kon ik mijn hoofd naar binnen steken om haar te wijzen op hoe de deur open moest. Maar juist op dat moment lukte het haar het achterraam weer dicht te laten gaan. Door mijn hoofd snel terug te trekken kan ik dit nu navertellen.
Als we het verhaal vertellen hebben we altijd de lachers op de hand. Maar voor de betrokkenen was het heel vervelend. Overigens werd in de rij achter ons niemand boos. Gelukkig.
Moraal: ”Zorg dat je een auto goed kent voordat je erin wegrijdt. Eenvoudige dingen kunnen je in onvoorziene omstandigheden behoorlijk in de war maken. “